Reżyser, scenarzysta, producent, Prezes Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Urodził się w 1946 roku we Wrocławiu. W latach 1965-1970 studiował malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w latach 1972-1974 – polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, zaś od 1974 do 1978 r. – reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.
W latach 60-tych był prezenterem muzycznym, prowadził muzyczne audycje radiowe i festiwale piosenki. W 1980 roku razem z Jerzym Gruzą wyreżyserował film muzyczny w koprodukcji polsko-belgijsko-brytyjskiej „Alicja”, oparty na motywach powieści Lewisa Carolla. W 1984 nakręcił pełnometrażowy film telewizyjny „Ceremonia Pogrzebowa”, za który otrzymał nagrodę za debiut na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1985 r. Dwa kolejne filmy Bromskiego – sensacyjny „Zabij mnie glino” i komedia romantyczna „Sztuka kochania” odniosły wielki sukces frekwencyjny i do dziś należą do najchętniej oglądanych polskich filmów lat 80-tych. „Sztuka kochania” została uznana przez widzów za najlepszy film 1988 roku, a film „Zabij mnie glino” uhonorowano Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki. W latach 1991-1993 wyreżyserował serial telewizyjny oraz filmy fabularne z cyklu „Kuchnia Polska”. Serial ten wygrał plebiscyt telewidzów na najpopularniejszy film roku 1993. Kolejne dwa filmy Bromskiego – „Dzieci i ryby” i „U Pana Boga za piecem” to niezwykle lubiane przez widzów komedie osadzone w nowej polskiej rzeczywistości. „U Pana Boga za piecem”, ciepły obraz polskiej prowincji na pograniczu polsko-białoruskim, otrzymał rekordową liczbę nagród (aż 7) na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Z kolei „To ja złodziej”, obyczajowa, gorzka komedia o nastoletnich złodziejach samochodów, to film, który z całego dorobku Jacka Bromskiego uzyskał największą liczbę nagród festiwalowych. W 2001 roku, otrzymał Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Mar del Plata, jak również wyróżnienie jury katolickiego i nagrodę za scenariusz. Kilka miesięcy później film ten otrzymał nagrodę na Wine Country Film Festival w Kalifornii za scenariusz
i reżyserię. Jego ostatni film, satyra polityczna „Kariera Nikosia Dyzmy” był jednym
z największych przebojów kinowych 2002 roku.
Od 1988 roku wraz z Juliuszem Machulskim prowadzi Studio Filmowe „Zebra”. Jest producentem kasowych filmów, m.in. Juliusza Machulskiego („Kiler”,1997 , „Kiler-ów 2-óch, 1999) i Władysława Pasikowskiego („Kroll”, 1991, „Psy”, 1992). Jako producent trzykrotnie otrzymał Złote Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za filmy: „Girl Guide” Juliusza Machulskiego (1995), „Dług” Krzysztofa Krauze (1999) i „Dzień Świra” Marka Koterskiego (2002). Jest koproducentem filmów Jerzego Stuhra, takich jak „Historie miłosne” (nagroda FIPRESCI w Wenecji w 1997), „Tydzień z życia mężczyzny” (1999) i „Pogoda na jutro” (2003).
Filmografia
1980 ALICE - reżyseria, scenariusz
1984 CEREMONIA POGRZEBOWA - reżyseria, scenariusz
1987 ZABIJ MNIE GLINO - reżyseria, scenariusz
1989 SZTUKA KOCHANIA - reżyseria, scenariusz
1991 KUCHNIA POLSKA - reżyseria, scenariusz
1991-1993 KUCHNIA POLSKA (serial tv) - reżyseria, scenariusz, producent
1992 1968. SZCZĘŚLIWEGO NOWEGO ROKU - reżyseria, scenariusz, producent
1993 5 w KUCHNIA POLSKA (serial tv)
1996 DZIECI I RYBY - reżyseria, scenariusz, producent
1997 HISTORIE MIŁOSNE - producent
1997 KILER - producent
1998 U PANA BOGA ZA PIECEM - reżyseria, scenariusz-adaptacja
1999 DŁUG - producent
1999 KILER-ÓW 2-ÓCH - producent
1999 TYDZIEŃ Z ŻYCIA MĘŻCZYZNY - producent
2000 TO JA, ZŁODZIEJ - reżyseria, scenariusz
2001 PIENIĄDZE TO NIE WSZYSTKO - producent
2002 DZIEŃ ŚWIRA - producent
2002 KARIERA NIKOSIA DYZMY - reżyseria, scenariusz-adaptacja
2002 SUPERPRODUKCJA - koproducent
poleca:
